Toczy się wiele dyskusji na temat tego, czy grzejnik miedziany czy aluminiowy będzie lepiej chłodził. Każdy materiał ma swoje plusy i minusy. Udowodniono naukowo, że miedź faktycznie przewodzi ciepło lepiej niż aluminium. W większości przypadków jest łatwiejszy do naprawy niż aluminium i do kilku ostatnich lat był znacznie tańszy. Wadą grzejnika miedzianego jest różnica w wadze (aluminium jest znacznie lżejsze) i połączenia lutowane, które go spajają. Lut, który mocuje rury do żeberek, nie przenosi ciepła tak szybko jak miedź i spowalnia transfer ciepła. Obecność lutowia w miejscu, w którym rurki są lutowane do głowic, jest również główną przyczyną tak zwanego „rozkwitu lutu”. Jestem pewien, że wszyscy zaglądaliście kiedyś do kaloryfera i obserwowaliście białą osadę narastającą wokół rurek. Wzrost ten jest wynikiem reakcji chemicznych z różnymi metalami (rury mosiężne, miedziany kolektor, lut ołowiowo-cynowy) oraz wapnem i innymi chemikaliami w mieszaninie wody i środka przeciw zamarzaniu. W latach 90. niektórzy producenci zaczęli stosować proces zwany „Copubraze”, który eliminował lut między rurami a głowicami. Rurki były lutowane, a nie lutowane, co zapobiegło problemowi wykwitu lutowia, a także stworzyło lepiej wykonany rdzeń. Proces ten był jednak bardziej kosztowny, a większość producentów i tak preferowała aluminium ze względu na zmniejszenie masy. Producenci rdzeni miedzianych zaczęli również stosować mniejsze i cieńsze rurki, aby rozbić chłodziwo na mniejsze ilości, aby jeszcze bardziej poprawić chłodzenie. Mniejsze rurki zatykają się znacznie łatwiej, zwłaszcza gdy właściciel pojazdu nie przestrzegał zalecanych okresów płukania układu chłodzenia. Użyli również cieńszego materiału, aby zmniejszyć wagę i poprawić przenoszenie ciepła, ale ucierpiała długowieczność.
Grzejniki aluminiowe są spawane lub „lutowane aluminium”, a gotowy element to 100% aluminium. Eliminuje to problemy związane z odmiennymi metalami i wykwitem lutowniczym, które mają wpływ na grzejniki miedziane. Grzejniki aluminiowe mogą również korzystać z szerszych rur, które tworzą większą powierzchnię styku od rur do żeberek i pomagają szybciej rozpraszać ciepło. Większość grzejników aluminiowych wykorzystuje rury o szerokości 1 cala, a niektórzy producenci, tacy jak Griffin, oferują również rury 1,25 cala i 1,5 cala. W tradycyjnych grzejnikach miedzianych stosuje się zwykle rury o średnicy 1/2 cala, więc 4-rzędowy radiator miedziany ma nieco mniejszą powierzchnię styku żeber niż 2-rzędowy rdzeń aluminiowy z rurami o średnicy 1 cala, biorąc pod uwagę utratę powierzchni styku na zakrzywionych końcach rur. Większość miedzianych grzejników OEM została zbudowana z rurami w odstępach 9/16 cala od siebie. Wszystkie rdzenie aluminiowe są zbudowane z rurek rozmieszczonych co 7/16″ lub 3/8″, tworząc gęstszy i bardziej wydajny rdzeń niż standardowy rdzeń miedziany. Generalnie mówi klientom, że czterorzędowe miedziane o wysokiej wydajności (rury na 7/16” lub bliżej środkach) chłodzi tak samo, jak rdzeń aluminiowy z dwoma rzędami rur 1”. Jeśli grzejnik wymaga więcej chłodzenia niż którykolwiek z tych projektów zapewni, to aluminiowy rdzeń z dwoma rzędami 1,25 cala jest najgrubszym zalecanym do zastosowań ulicznych. Jeśli jest grubszy, możesz mieć problemy z przeciąganiem powietrza przez rdzeń przy niskich prędkościach lub na światłach stopu.
Zaletą aluminium jest o około 30% do 40% mniejszą wagę. Dla zawodnika jest to ogromna przewaga nad miedzią. Aluminium można również wypolerować do lustrzanego wykończenia dla osób zainteresowanych wyglądem pokazowym. Żaden z nich nie ma przewagi, jeśli chodzi o korozję. Pozostawiony bez ochrony rdzeń miedziany zmieni kolor na zielony i szybko się pogorszy, szczególnie w wilgotnym środowisku. Dlatego grzejniki miedziane zawsze były malowane, zwykle na czarno. Aluminium ulegnie utlenieniu, jeśli nie zostanie zabezpieczone przed żywiołami.
